bilinen en acı gerçektir. kuşkusuz hemde. mesela, geçen gün sevgilinden ayrılmışsındır ya da en yakın arkadaşınla atışmışsındır. ertesi sabah uyanırsın. ama buruk bir şekilde. gün boyunca, "kafama takmayacağım..." modunda gezinirsin ama olmaz bir türlü. ne ders çalışabilirsin, ne iş yapabilirsin. hiç bir halt yapamazsın sözlük. böyle kalakalırsın. ben nerden biliyorum? bu aralar ben de çok kalakalıyorum da ondan.
hayat yolunda değil evet. ben yoluna sokmak için uğraştıkça daha da yolundan çıkıyor. en iyisi bırakmak sanırım... bari onu becereyim. becerebilir miyim acaba?
