karabükspor'un 1.lige ikinci çıkışıydı. 90'lı yıllar. hani bilenler bilir bir ilyas tüfekçi fırtınasıyla ilk yarıda 7 puan alıp ligin ikinci yarısında şahlanmış tüm türkiye'nin sempatisini kazanmış bir karabükspor vardı. ligin son haftasında zeytinburnuspor'a son dakikada yediği golle yenilip küme düşmüştü. işte ondan sonra ki 2. çıkışı...
bir beşiktaş-karabükspor maçı. cine 5 veriyo maçı şifreli. o zaman kahve mahve de yok. radyo var. trt radyo 1...
neyse beşiktaş 1-0 önde şampiyonluğa oynuyor,karabük düşmemeye. radyoda bir gol sesi haliloviç attı diyor. aha 1-1 oldu.
koşuyorum hemen benim gibi beşiktaşlı olan babama, sevinçle 1-1 oldu diyorum. benim gibi sevinecek,çığlık atacak sanıyorum.oysa o üzülüyor karabük zaten küme düşecek, beşiktaşa çelme taksa nolur takmasa nolur diyor.
hayal kırıklığı... o zaman anlıyorum ki ben karabükspor'u beşiktaş'dan daha fazla destekliyorum. işte türk futbolu'nun sıkıntısı da benim gibi taraftarların az olması. pek çok insan babam gibi düşünüyor. anadolu şehirlerindeki taraftarlar kendi takımlarına sahip çıkmalı. üç büyükleri silmeliler belleklerinden. stadları doldurmalılar. bakın pek çok klübe yıldız denebilecek yabancılar geliyor.izlemeye değer...
o sene beşiktaş şampiyon oldu mu hatırlamıyorum ama karabükspor küme düşmemişti.
