bundan 2 yıl önceki kız arkadaşımın bekareti vardı ama 3. aydan sonra hep aynı şeyleri konuşmaya başldığımızı ve ufkumun o kız tarafından dahada genişletilemeceğini farkettim, sonuç olarak 30 yaşına giden insanlardık lise aşkı yaşamıyor birlikte olduğumuz insanla evlenebilirm düşüncesiyle birlikte oluyorduk , ama olmadı çünkü o bekareti olan kadınla aynı evde akşama kadar neler paylaşabileceğimi düşündüm ve ayrılmaya karar verdim
bir sonraki kız arkadaşıma geldim, onun bekareti yoktu çok şeyler paylaşmama rağmen sırf bekareti yok diye evliliği düşünmedim ve belli bir süre sonra bana umut bağlamasın diye ayrıldım.
ama aylar geçtikten sonra şunu düşünmeye başladım , herşeyi bana drüstçe sölemişti ufak kızlık zarı için o insanı hayatımdan çıkarmak ne kadar doğruydu veya ben bunu aşabilirmiydim onun için bunu düşünmeye başladım , sonra dedim ki aşardım ama demekki gerçekten sevmemişim.
gerçekten sevmiş olsaydım eğer ve benden önce hayatında sevdiği erkekle birlikte olduğunu bana inandırmış ve bu konu hakkınd bana asla yalan sölemeyeceğine inanmışta olmam gerekirdi çünkü ;
gerdek gecesi ilk kullanım hakkına sahip erkeğinm evlilikten sonra bile defalarca boynuzlanmasıda gözlenmiştir .
aksine bekareti olmadan yaşanan evliliklerinde çiftlerin ömür boyu birbirine sadık yaşadıklarıda görülmüştür
burada bekaret değil insanların ahlaksal kavramlarıdır bir nevi.
bu konu hakkında kesin görüşüm olmamakla birlikte farklı farklı görüşlere kesinlikle saygım vardır , ama öncelikle bekaretten önce hayırlısı olan evlilikler yapılmalıdır.
bekaretlerini evlenmeden önce bırakan kadınlarda nasıl olsa bunu kabul eden birini bulurum diye ileride onu gerçekten sevecek erkeğe haksızlık etmemeleri gerekir aslında kendileri kadar ileride ona eş olabilecek insanıda cezalandırmış olurlar.
bekaret arayan erkek kendine drüstçe şu sormalıdır !
1) ben bu kadını ne kadar seviyorum ?
2) ben bekaretmi arıyorum ? yoksa uğruma ölebilecek kadar seven bir kadın mı ?
