ilk buluşma heyecanını ilk kez yaşayacaktım. birden fazla ilk söz konusu olunca, heyecan da kaçınılmaz oluyordu tabi. tarihler 19 mayıs 2010'u gösterdiğinde, yani ilk buluşmadan yalnızca bir gün önce, yaptığımız buluşma planlarını kafamda tekrarlayıp duruyor, hiç bir detayını unutmamaya çalışıyordum. zaman normalden çok daha hızlı ilerliyordu. gece uyumak için yatağıma uzandığımda, uzun süreli platonik aşkın karşılık bulacağı günü heyecanla bekliyor, yaşanacakların hayalini kuruyordum.
20 mayıs 2010 sabahına erken uyanmıştım. mutluluğu ve heyecanı aynı anda ve doruklarda yaşıyordum. sayılı saatler kalmıştı buluşmaya. kalan saatler de tükendi birden. telefonum çaldı, çık demekti bu. ilk buluşmayı minibüste gerçekleştirecektik. hala plakasını hatırladığım o minibüse ilk binişimde onlarca kişi arasından gözüme yalnızca o çarpmıştı. çok fazla bir şey konuşamadan indik minibüsten, yaklaşık 15 dakikalık bir yürüyüşün ardından buluşmayı gerçekleştirdiğimiz yere gelmiştik.
saat on iki buçuk falandı.* konuşmaya genel konulardan başlamıştık. her geçen dakika, heyecanımı biraz daha arttırıyor, bir an önce asıl konuya girmeliyim düşüncesini tetikliyordu. zorlansam da, kendisinin de yardımıyla teklifte bulunmuştum. ikinci teklifti bu. evet cevabını aldığımda saatler 13.58'i gösteriyordu. sevgiliydik artık, heyecan bir anda yerini net bir mutluluğa bırakmıştı.
üzerinden çok zaman geçti, mutluluğum ve sevgim eksilmedi. bilakis, daha da arttı. şunu öğrendim, sevgi ve zaman kavramları doğru orantılıdır. zaman ilerledikçe, sevgi de katlanarak artar.
