izlenilmesi gereken filmler arasında ilk sırada olabilecek bir film.
eşkıya baran ile cumali' nin son konuşması en etkilendiğim bölüm.
("korkma, sadece toprağa gideceksin. sonra toprak olacaksın. sonra sularla birlikte bir çiçeğin bedenine yürüyeceksin. oradan özüne ulaşacaksın. çiçeğin özüne bir arı konacak. belki... belki o arı ben olacağım.")
bir de erkan oğur'un o güzel sesiyle ve bence ondan başka kimse o türküyü güzel söyleyemediği ' fırat ' türküsü filmin son sahnesinde damgasını vurmuştur.
yine oynasın yine izlerim bilmem kaç defa...
