olacak ya işte aylar sonra o gün karşılaştık. geldim yanına, insalığım bana yapmalısın bunu dedi. ne de olsa bir geçmişimiz vardı, ne de olsa geçmiş günlerin hatrı vardı, ne de olsa yaşanılan beş yıl vardı. söylettirmedin bana o kelimeleri de çektin gittin. kalakaldım.
bundan yaklaşık bir ay sonrası, mekan aynı... içimde bir tedirginlik. içimde iki üç gün önce sizi beraber, sevgili olarak gösteren fotoğrafın tedirginliği... biliyorum ki yine göreceğim seni, doğdu içime, bundan öncekiler gibi.
ve beklenen an...elele çıktınız dışarı. yanımdakiyle senden konuşuyoruz, bir kaç gün önce gördüğüm fotoğrafından. 'bak şunlar' dedim, 'kim' dedi. 'onlar' dedim. şaşırdı. şaşırdım.
az ilerde durdunuz, elelesiniz. gördün beni, gördün gözlerimi, hissettin acımı, hissettin yüreğimin çarpıntısını, hissettin beynime sıçrayan kanı. hissettin tüm bunları ve kendini onun kollarına bırakıverdin gözümün önünde. gözlerimin önünde bakıştınız, gözlerimin önünde koklaştınız.
allah ın yok muydu senin, utanman, sıkılman yok muydu? yok muydu sende edep, yok muydu azıcık yaşananlara saygın? nerde kaldı sendeki ar namus, yoksa hiç mi olmamıştı, ben mi görememiştim yoksa bunca yıl? kalmasaydın keşke aklımda böyle bir basitlikle. o malum kelimeyle özdeşleştirmeseydin keşke kendini.
beş yılımı verdiğim, bak bu yazıyı sana yazdım ben. edebimi aşan nefretimi bu kadar dizginleyebildim kusuruma bakma olur mu.
