aynı evde iki yabancı gibi yaşadığımız günlerin suçlusu benmişim meğerse.
hep terslemişim seni, hep üzmüşüm, hep uzaklaştırmışım kendimden.
şimdi ne kadar da değişti her şey. ben büyüdüm. ama geçmiş günlerimiz içimde yara. seni üzdüğüm her an için binlerce kez özür diliyorum senden.
şimdi en kıymetlimsin. tüm paramı uğruna harcamak istediğimsin. istediğin her şeyi almak istiyorum. durmadan sana sarılmak..
nasıl affetireceğim kendimi bilemiyorum. oysa sen çoktan affettin beni biliyorum.
çünkü sen annesin. hep affedensin.
--spoiler--
seni görmem gerekiyor anne!
Ellerini saçlarımın arasında gezdir. Gözlerimin üzerinde gezdir ellerini. Yaralarımın üzerinde gezdir, ellerin şifa olsun. Çocukken dizlerimde bir türlü geçmeyen, acı veren yaralarımın nasıl iyileştiğini anlat. Ben görünmeyen yaralarımı anlatayım.
Benim için kaygılan, acı çek, tedirgin ol, gözlerin dolsun...
Benim için yalan söyle, telaş et, ağla.
Ben sana pişmanlıklarımı anlatayım. Sen yargılamadan teselli et. Gözlerimi kaçırayım gözlerinden, utanayım. Ellerinle tut yüzümü, gözlerini gözlerine çevir. Soluklarını hissedeyim yüzümde. Sesin dua olsun, yüzüme üfle.
Ellerimi tut, senden başkası bilmesin burada olduğumu. Her kapı çalınışında tedirgin olayım. Başımı göğsüne yasla, eskiden kalma bir türküye sığınalım.
Sen bana yol ol. Bütün tuzaklardan emin olayım.
Sen bana sabah ol. Bütün karanlıklardan emin olayım.
