bizde garip karşılanan bir olaydır. ters ters bakarlar insana. ''yazık ya hiç arkadaşı yok mu acaba'' bakışı atarlar resmen. sinema onlar için sosyalliğini kanıtlama yeri olsa gerek.
lakin gayet keyifli bir olaydır. hafif bir umutsuzlukla giriyorsan birde içeri, film sanki sadece sana özel çekilmiş gibi hisseder, tüm sıkıntılarını bir kaç saatliğine de olsa dışarıda bırakırsın. film bitip aynı sıkıntılarla yola koyuluncaya kadar dünyalar senindir.
insanın kendini sevmesidir. tek başına yapılacak en güzel şeylerden biridir.
