Güzel bir deneme:)
'yağmur tanesi gibisin, kardeşim!'
insanlar, yağmur tanelerine benzerler, milyonlarcadırlar.
tertemiz gelirler gökyüzünden. ayakları yer yüzüne değer değmez kirlenirler.
saflıkları kopar gider benliklerinden.
ama buna rağmen yağmur suları insandan daha onurlu, daha asildir.
bu pisliğe yapışıp, bu pislikten kopmazlık, bu pisliğin diğer pisliklerden daha iyi olduğunu savunurluk etmez.
bir yolunu bulup nehir olur; adaletsizliğe, bu dünyanın kara düzenine isyan eder, sel olur,
yakar yıkar pislik yuvalarını... i̇nsanlar bundan çok korkarlar nedense.
i̇syanları, güneş olur, doğar dünyanın üstüne.
isınır dünya, onlardır ısıtan.
ve pisliklerini geride bırakıp yükselirler arş-ı âlâya.
karanlık olup çökeceklerdir yeri geldiğinde bu dünyanın, zalimlerin başına...
