Anadolunun Agalik duzeni suren bolgelerinde, herkes basi
sikisinca, bir derdi olunca dogru agaya kosar.
Cunku Aga gucludur, beceriklidir, herseyi bilir.
Kucuk Reso'nun da kamisina su yurumus.
Yani ergenlige erismis. Ama bu farkinda degil aleti devamli
sisiyor agriyor. Hastalandigini sanmis ve dogru Agaya kosmus.
Kapiyi acan Agaya aletini gostererek aglamakli bir sesle :
- Agam sisti, inmir...!
Aga durumu anlamis. Icerden buz almis ve Reso'nun alete
buzu basmis.
Buzun etkisiyle agri ve sislik kalmamis. Reso rahatlamis ve mutlu bir sekilde eve donmus.
Ama ertesi gun ayni dert. Yine sislik ve agrilar. Tekrar
Agaya kosmus. Yine buz fasli. 3. gun yine agri ve sisten sikayetle Agaya kosmus. Kapiyi calmis. Bu kez Aganin karisi acmis kapiyi.
- Abla Agam evde yok mudur ?
- Yoktur Ula ne yapacaksin Agayi ?
Reso, bu kez Aganin karisina aleti isaret ederek, sizlanmis:
- Abla sisti. Inmir..!
Abla durumu anlamis ve Reso'yu iceri almis. Reso'nun aletini
bir guzel indirmis ve gondermis. Reso, bu tedavi yonteminden
oldukca memnun kalmis. Ertesi gun yine dayanmis Aganin kapisina.
Kapiyi bu kez Aga açar.
- Yine ne var ula, demis.
- Agam, abla yoktur.?
- Ablayi ne yapacaksin ula pok yiyen.?
Reso, aletini isaret ederek;
- Vallah Agam o senden eydir. O hem sisini indirir. Hemde
iltihabini alir.
