en sevdikleri üç kelime "ben, ben, ben" dir. aslında tek bir kelimedir ama sürekli tekrarladıklarından biz de üçleme olarak yer etmiştir. ilgi manyağıdırlar. illa övülsün isterler. herkes berbat bir bunlar mükemmeldir şu hayatta. bi de çok pis zeytinyağıdırlar. haksız da olsalar öyle güzel savunurlar ki kendilerini hani kendinizden şüpheye düşecek duruma gelirsiniz o derece. bir de kendinizi savunurken bulursunuz ardından. olur da tongaya düşmeyip yolunuzdan şaşmazsanız da küserler size. çocuk gibidirler. ellerinden oyuncaklarını asla almamanız gerekir. susmazlar. boğarlar sizi. hatta boğma eylemini yeterli bulmazlarsa döner suni teneffüs yapar sonra yine boğarlar. dengesizdirler. ne istediklerini bilmezler. kendi belirsizlikleriyle karşısındakini de sürüklerler kararsızlığa. "büyü evladım artık. biraz büyü!" diye isyan edersiniz sonunda.
genelleme yapmamak gerekir aslında. ben tek bir kişi üzerinden salladım. ama şöyle bir şey var belki de yay kadını ile karşılaştırmamak gerekir bunu. belki de ondan varılmıştır bu yargıya.
