dizi izlemekten başka bir eğlenceye bütçe ayıramaz hale getirilmiş halkın biçare halidir. sanıldığı ya da hep söylendiği gibi, "halk bunu istiyor" söylemi koca bir balondur. çoğunluğun açlık, yoksulluk sınırında yaşamaya çalıştığı bir ülkede, sinemaya, tiyatroya gitmek, uzak ülkelere seyahat etmek, ülkesindeki tarihi turistik şehirlere doğru yol almak, sevdiği her konsere etkinliğe katılmak ve daha neler neler... bu ülke insanının da hem hakkı hem de özlediği şeyler. kaldı ki hor gördüğümüz, çoğunu benim de izlemediğim dizilerin de iş olanağı yadsınamaz. ışıkcısından şoförüne her alanda bir çok kişiye iş kapısıdır, gereklidir. televizyonlar eğlence kutusudur. tüketilen, unutulan şeyler üretir zaten. en nihayetinde ticarethanedir. devletin vatandaşına sağlayamadığı sanata, eğlenceye ulaşma işini, sanki televizyonların göreviymiş gibi tamamen onlara yüklemek haksızlıktır.
