hani olur ya insan bazen kalkıp işemeye gitmek için üşenir. film izliyordur. gazete okuyordur. boş boş oturuyordur. ne bileyim koltukta hayatın anlamını falan düşünüyordur. çok fena çişi de gelmiştir ama bir türlü kıçını kaldırıp gitmiyordur işemeye. savaş veriyordur kendi içinde böyle ha gittim gidiyorum diye. işte o zorlu savaşı kazandıktan sonra allahın belası tuvaletin dolu olduğunu görür ya bazen heh işte ben o durumu itiraf edeceğim.
vay arkadaş deliriyorum be bu kadar da cünupluk olmaz ki. böyle kendimi kesesim, duvarlara çırpasım geliyor lan. şeytan diyor ki git o tuvalettekinin kafasını klozete sokup sifonu çek. akıp gidene kadar da tuvalet fırçasıyla ittir arkasından. bu psikolojik buhran içersinde gerisin geri dönüyorum her seferinde. tekrar kıçımı kaldırmak için doğru zamanı bekliyorum. kendimle savaşıyorum. evet manyağım.
