sinemada hiçkirik seslerinin eksik olmadigi film. ben ise 3 yerde göz yaslarima boguldum:
1. filmin basinda sevinç gözyaslari akittim. üstadim ve nur kahramanlari rahat yatsin artik dedim.
2. ortalarda aklima birden koca osmanlinin nerelere düstügü geldi. yildirimlarin yavuzlarin torunlari ne duruma düsürulmüs. nasil ki asr-i saadette allah davasini kölelerle, siradan halkla yüceltti; aynen öyle de istanbulda düsen bayragi barlada memleketim köylüsüne ve sonra yine bu milletin çocuklarina verdi.
3. "bu sarik bu basla birlikte çikar" sözü de ani bir hiçkiriga yol açti.
açik konusmak gerekirse yönetmeni çok begenmedim. çok daha güzel olabilirdi. mehmet tanriseverin filmde üstada sarilmasi orjinal olmus. bediüzzamanin eserlerini ve hayatini defaatle okumus biri olarak konuya odaklandim, filmden zevk aldim, tavsiye olunur.
