yüreğinden sıkılan kişinin yüreğini denize fırlatışıdır.
insan zaman içinde her şeyden sıkılır ve sıkıldığı şeyleri bir bir elden çıkarır. kırmızı gömleğini, siyah deri ceketini, okuyup okuyup okuduğunu unuttuğu kitabını, kırbacını, zat ı şahane adını verdiği atını, saçlarını, hiç ayrılmam sandığı arkadaşlarını, sevdiklerinin tamamını, yarı akıllı yarı deli ruhunu... insan elindekileri atmak elindekilerden kurtulmak için yaratılmış gibidir sanki. her doğan gün, bir şey daha gider insanlardan. fırlatıp atacak bir şeyi kalmayan insanın yüreğini kanata kanata çıkarıp denize fırlatması kadar güzel bir sahne var mıdır? yürek o bedendeki hapisliğinden kurtulup deryalarda coşar işte böylece.
