baba ayyaş, her akşam evde cümbüş, baba ayyaş 4 çocuk hayattan soğar, en küçük her şeyden habersiz uyur yatağında, bazen baba gelir öper sarhoş dudaklarıyla, yarı uyanık tepki veremez olanlara.
kadın yorulmuştur artık gizlice babasını arar son bir umur kurtar beni,
dede gelir kızını ve en küçük çocuğu alır götürür, baba hala sarhoş,
kalan 3 çocuğun gözü yaşlı, anneleri kardeşleri gözden kaybolur, gitmek isterler fakat okulları,
küçük çocuk dedesinini evindedir, mevsim kış, hiç arkadaşı yok, televizyonu izlemek ister dedesi kızar, dolaptan kola içemez dedesi kızar, annesi yorgun bitkin 3 çocuğuna mı yansın yoksa 30 yaşından sonra baba evinde dönmesine mi?
çocuk küçük hiç arkadaşı yok, ara sıra balkondan bakar çelik çomak oynayan çocuklara, gitmek ister fakat çekinir, yabancıdır oralar, kendi mahallesi olsa hiç çekinmez direk girer oyuna fakat burda yabancıdır, korkar herkesten, ürkmüştür ne de olsa.
annesi balkondan çocuğunu gözler, yavrumu da alın oyuna der, çocuk utanır kimse aldırış etmez.
akşam olur, dede ajansı dinler, annane somurtur, anne bulaşıkları yıkar muftakta, çocuk neşesiz oturur, sıkıntıdan halının kenarınadki desenlere sardırır, annesinin iplikleriyle oyun yapar kendine,
bu eziyet aylarca sürer ve bu anlatılan sadece 1 günü özeltler, insan beş yaşında yaşadklarını pek hatırlamaz ama bu yaşananlar aklından hiç çıkmaz adeta kazınmıştır,
devamı vardır elbet fakat yazmaya elim gitmez,
yaş 22 hiç unutamadım annemin her gece rüyasında 3 çocuğunun adını sayıklamasını.
