bazen sadece yalnız ve yorgundur. bu "güçlü" yaftası bir yapışmıştır ki yakasına sıkı sıkı "güçsüz" olma lüksü yoktur artık onun. biraz da kendi suçudur. hep dışarıya "ben yaparım" izlenimi vermiştir. çantasını kendi taşır, boyasını kendi yapar, mobilyasını kendi kurar, projeyi yönetir, dünyaya hükmeder...bazen " ah ya şimdi uğraşacak tamirci ile, offf ya beni havaalanına bıraksa ...v.b" cümleler kurar içinden ama gururuna yedirip de bunu karşı tarafa söylemez, söyleyemez.
karşı taraftaki hödük de "nihayetinde onun da bir kadın" olduğu gerçeğini kavrayamadığından "bırak sen, ben yaparım" deme nezaketinde bulunmaz. oysa o da bazen sadece kurabiye pişirip, yatağa kedi gibi kıvrılmak ister...
gözyaşlarını içine akıtan kadındır. zaaflarını ve zayıflıklarını bilen ve zamanla da kontrol etmesini öğrenmiş kadındır. tabanları şişse de, susuzluktan ölse de, yıkılsa da hep ayağa kalkan kalkmasını bile ve keep walking diyebilen kadındır. lakin yine de yüreğinde küçük bir kız çocuğunun hep yalnızlık türküsü söylediği kadındır.
