ilkokulda vardı böyle bi adam. saçlarımın ilk kez bitle tanışması da ondan olmuştu. ben uzaklaşmaya çalıştıkça, herif dibimde bitiyordu. ismi cihandı.
bu adamda burun temizleme gibi bi alışkanlık yoktu. hatta bana kalırsa insan burnunun temizlenebileceğinden haberi bile yoktu. ismin cihan olsun, bu kadar yüzeysel ol. isimler kaderlerimizi belirlemiyor be agoli.
sıraya gelip oturur ve belirgin şekilde burnundan nefes alıp verirdi. bütün günüm cihanın ve vokalde burnunun ortaya çıkardığı "fısssıt füüüs, fısssıt füsss" adlı melodiyi dinlemekle geçerdi. ama hakkını yememem lazım, parçanın düzenli bi ritmi vardı.
