yalnızlık korkusu hep var olan bir korkudur ve insanlığın en doğal içgüdüsüdür aslında.. toplumların ve toplulukların temeli değil midir, insanların kendi benzerlerine ihtiyaç duyması ? milliyetçilik dediğin nedir ? siyaset ? fanatizm ? ve hatta bazıları için din bile? bir sığınak..
bireyler içinde böyle değil midir? onlarca entry cinsellik adına.. hatta binlerce.. neden ? çünkü bu her bireyin verdiği bir savaştır yalnızlığa karşı, ve insalar savaşlara farklı yaklaşır.. kimisi kendi kazanmışlığının verdiği gururla övünerek, kimisi gülümseyerek, kimisi vurdumduymazca, kimisi azmışcasına atılarak, kimisi ürkerek..
bu savaşa katılmasa bile, her insanın tutunacağı bir kendisi vardır, içinde saklı, hiç kimseyi bulamadığı zaman ve tutunacak tek bir dalı bile kalmadığında ellerinin uzandığı.. dertleştiği, sevdiği, saydığı.. ama aslında o da kendisi değil, olmak istediğidir.. toplum içinde hayat bulan, şekillenen kendisinden hep bir adım önde olandır.. kendisi olaylarla, zamanla uğraşırken o etraftan birşeyler toplayıp biriktirmiştir... ona sarılır onun peşine düşer ve bu durgun zamanda onunla yol alır bi müddet insan.. bu müddet uzadıkça ona yaklaşmaya ona benzemeye başlar ki işte o zaman tehlike çanları çalmaya başlar, çünkü tek bir olduklarında artık o da olmayacaktır, ve bunun adı yalnızlık olacaktır.. bu noktaya gelmeden her insan tekrar topluma açılır, bir şekilde birilerine karışır, kendisi yavaş yavaş ilerlerken, içindeki yine birşeyler toplamaya başlar etraftan, bir sonraki beraberlikte paylaşmak için..
kısacası özünden gelen bu korkuyla, her ne pahasına olursa olsun yalnız kalmaz..
