samimi ve gerçekçi bir itiraftır. yalnız şöyle bir durum da var; yaşınız değişken olmakla birlikte iş sahibi olsanız bile hayat zor olmaya devam ediyor. hani iş yokken para yok hesap da yok durumu var. paranın olmadığını biliyorsun ve hiçbir harcamada bulunmuyorsun. gel gör ki iş sahibi olunca işin rengi değişiyor.
maaşım var amına koyim illa ki ödenir mantığıyla tüketim manyağı olabiliyorsun. okul sonrası bir iki senelik bir boşta kalma durumun da varsa eyvah eyvah. o süre zarfında ihtiyaçların birikmiş oluyor ve bir işe girdiğin an ipin ucunu kaçırıyorsun.
hadi kendini geçtim bir de etrafındakiler var. ne bileyim ailen, arkadaşların, sevgilin vs. ister istemez onlarda da bir beklenti oluşuyor. en azından sana öyle geliyor, öyle hissediyorsun. e onların da gönlünü hoş edeyim derken iş iyice zıvanadan çıkıyor. maaşı aldığın gibi eritiyorsun.
velhasıl hayat her daim zor be hocu, işin varmış yokmuş pek fark etmiyor. çünkü hiçbir zaman yetmiyor, yetinemiyoruz.
