bazı adamlar vardır, bir şeylere kafaları kızdığı zaman kum torbalarına sarılırlar. ayrı bir odadır kum torbalarının bulunduğu yer. vururlar da vururlar. ter atarlar, rahatlarlar. kızgınlıkları, öfkeleri, sıkıntıları dağılır.
işte yazmak da böyle bir terapi. klavyeye bastıkça daha sert basar, kaleme daha sıkı sarılır insan... bir şeylerden intikam mı alır bilinmez ama çıkarır işte o içindekini, ne varsa.
ve bitmesin ister yazmak, bitmesin ister bu kağıt, bitmesin ister bu tanım.
