dün itibariyle aldığım karar.
sırf bu beyaz yakalı özel davetiyeli piç kuruları ve kestaneye dönen hagi'nin kazım kazım transferi yüzünden. bir başbakan ki hali perişan olan, projeleri yerde sürünen bir stad için elinden geleni yapıyor. uğraş veriyor. hiç dğeilse bir minnet borcu olmaıydı. bırakın minnet borcunu, adamı stadı terk etmek zorunda bıraktırdılar.
yukarıdaki konu hakkında: birincisi, tayyip erdoğan seviciliğinin dışa vurumu değil bu, yapılan insanlık ayıbına verilen tepki
ikincisi, o tribünler siyaset arenası değil, yapılmaması gerekir galatasaray geleneğine uygun değildir.
devam edelim: avrupa'da takibe aldığım kader keita'nın birgün galatasaraylı olması ve sonrasında ciğeri beş para etmez adamlar tarafından gönderilmesi ne kadar da nefret edilesi bir durum. yazık.
beşiktaş'ın kocası olan misimovic'i kadromuza kattık, adam sakız çiğniyor diye a'ye gönderdik. işte sana hagi'nin efsaneden kestaneye dönüşünün hikayesi.
zaten yıllardır gelemeyen genel başarı.
futbolu geçtim, başka hiçbir dalda bir halt yiyemeyişimiz.
neyini destekleyeyim oğlum, 2000'de öz be öz çocuklarımızla kazandığımız başarılar ne zaman tekerrür etti?
yıllarca sabrettik,
yıllarca beklemedeydik. olmadı.
aksine,
başarısızlık üstüne başarısızlık.
gönül galatasaray diyor diye peşindeydik hep,
desteğimizi vermeye çalıştık ama aksine, her seferinde başarısızlıklar bi tokat gibi indi suratımıza.
ve daha birçok sebepden dolayı,
askıya alıyorum. donduruyorum.
