izledikten sonra derin derin ilhan şeşen 'in başarısını, sinemasal devrimini öve öve bitiremediği ve bu miladın aynı zamanda bundan sonraki tüm yapıtlara kötü bakıp onların eksiklerini buluvermek olarak kendini gösterdiği anlatısına gidiverdiğim film. başyapıt.
şeşen'in abartmadığını düşündüm kendimce. o derece büyülü bir film çünkü.
alfredo'lar ölse de hikayeleri ölmez bir kere.
10 üzerinden 9!
edit: son derece uzun bir yazıyı hak ettiği kanısındayım, lakin uygun zaman artık.
