(bkz: talasemi minör) olmamdan dolayı 14 yaşıma kadar düzenli olarak hayatım ev,okul,hastane arasında geçti ve onlarla birlikte geçirdim zamanlarımı. çocuk hematoloji bölümü öyle canlı, ahenkli aynı zamanda öyle dramatik bi yerdir ki pandomim yapar o çocuklar adeta. göremezsiniz dikkatlice bakmadan gözlerindeki umutsuzluğu güçlüdürler çünkü, yüzleri o kadar çok güler ki anlayamazsınız çektiği kemik ağrılarını, dalak büyümesinin karnındaki dayanılmaz acıyı. resim yaparlar oyuncaklarla oynarlar her çocuk gibi ağızlarında o maske, kemoterapi yüzünden dökülen saçları olmasa dünyanın en mutlu çocukları onlar sanırsınız.
yer yüzündeki melekleri arıyorsanız eğer; hayatınızda bir kere gidin ziyaret edin bişeyler yapın onlar için ne bileyim hiç bişey yapamazsanız kahkahalarına ortak olun gülümseyin onlara kanatlarını görüceksiniz. candır onlar.
