1998 dünya kupasının B grubu ilk maçıdır.
favori italya, ki benim de çocukluk yaşlarımdan beri desteklediğim takımdır, christian vieri ile maçın başlarında 1-0 öne geçiyor ve herşey benim için iyi gidiyordu. ta ki marcelo salas sahneye çıkana kadar... devrenin son dakikasında salas durumu 1-1 yapıyor ve soyunma odasına moralli giden taraf şili oluyordu. ikinci yarının ilk dakikalarında yine salas "burdayım" diyor ve öyle bir kafa vuruyordu ki pagliuca'yı hem direğe hem de kalenin içine sokuyordu. 2-1. bu golü izlerken "n'oluyo lan??" dediğimi ve babamın "ne iş olm italyan mısın?" diye beni fırçaladığını dün gibi hatırlıyorum. yerimde duramıyor, "hadi oğlum hadi vieri, hadi chiesa çak bi tane" diye bağırıyordum. ama italya ümit vermiyor, pozisyon bile bulamıyordu. derken penaltı... 10 dakika kala italya penaltı kazanıyor ve topun başına roberto baggio geçiyordu. o dönem en sevdiğim futbolcu, çocukluk efsanem baggio topu penaltı noktasına koyarken şilili oyuncuların da 1994 yılını kendisine hatırlatmalarını ve onu sinirlendirmelerini büyük bir nefretle izliyordum. baggio geliyor ve sessiz sakin topu kaleye sokuyordu. 2-2. gol sonrası yaptığı "sus" işareti "bu da size kapak olsun" der gibiydi. ve maç bitiyor italya zar zor da olsa 1 puan alabiliyordu, ama baggio o penaltıyı attı ya, italyanın kazanmasından bile daha önemliydi benim için ve ben hala o penaltıyı kutlamakla meşguldüm.
bu da böyle bir anıdır işte. dünya kupası anıları kolay kolay unutulmuyor.
