her şeyden önce belirtmeliyim ki ağustosta güneşlendiği sahillerin, sonbahar rüzgarlarıyla terkedilişine ağlayan biriyim ben, siyasi polemik değil amacım.
ama dürüst olmalıyım, "içimde bir şeyler bitti!" deyip giderken o, üşüdüğüm kadar dürüst.
türbanlılara -ki türban bir zihniyetin sembolüdür- karşı saygılıyım, istediği kadar kapanabilirler, hatta uyurken bile örtünebilirler, yıkanırken de.
ama semtimde istemiyorum onları, aynı otobüslere binmek, aynı okulda okumak, aynı dersanelere gitmek, aynı erkekleri paylaşmak, aynı yerlerde yemek istemiyorum.
yanlış mı düşüncelerim, doğru mu, tartışılır. ama ben bir insan olarak, çağdaş modern ve laik bir birey olarak istemiyorum!
