bir kış günüydü yağmurlu yani kahve aşk kadar değerli.
sınav sonrası oturmuş kahvelerimizi yudumluyorduk, finaller, asistanlar, vize, aşk...
mutluyduk!
baharı da unutmamak gerek, gençlik festivalleri, emre aydın sonra tnk. ellerimizde biralar, kol kola, bir yılın stresini atarken.
ve bir de türban.
bitmeden, tükenmeden, yıllar yılı güzel üniversitemizi siyasete çeken, kapı önünde arbedeler, utanç veren sahneler.
ne için?
aydınlık ve özgürlüğün kalesi üniversiteleri, ortaçağ karanlığına sürüklemek için. özgür, aydın türk kadınını tekrar çarşafa sokup bir sakallıya dördüncü eş yapmak için.
ama yeter lütfen, çekin çarşaflı ellerinizi, kirletmeyin üniversitemizi!
