Kar yağıyordu günlerin puslu yüzüne; o sanal sevgilere, kinlere, kirlere
Bir asker postalının balçıktaki izine
Eski fotoğraflara, üşümüş sevinçlere
Çocukların beyaz nefeslerine
Kar yağıyordu bu ödünç ve haczedilmiş günlere
Kıyılarında bir ceset gibi kaldığımız düşlere...
Belki bu yüzden ne kar ne şiir
Yetmiyordu günleri ağartmaya
Yetmiyordu hayat hiçbir şeyi ucuza kapatmaya... *
