'Ne zamandan beridir düşünüyorum nasıl söylemeliyim diye.
Hatta çok uzun bir süreden beri ''söylememeliyim'' diye karar vermiştim. Fakat bugün farkına vardım bazı şeyleri söylemek için çok geç olabilir..
Aslında söylememeliydim ama dediğim gibi çok geç olabilir.
Çook uzun zamandan beridir hatta taa çocukluktan beridir senden hoşlanıyorum.. Evet.. Maalesef.. Böyle bir durumda yapacak bir şeyim de yok. Sonuç olarak insan söz geçiremiyor kalbine. Bende geçiremedim, bugün duyduklarımdan sonra.. Herhalde en iyi şey bu olmalı diye düşündüm, karar verdim ve söylüyorum işte..
Hoşlanıyorum.
Ama senden bir cevap almak için değil bu söylediklerim. Çünkü bu başka bir sevgi..
Fuzulinin Allah'a olan aşkı gibi yada Mecnun'un Leyla'ya olan aşkı gibi.. Hani seviyor da daha sonra Leylasız da seviyor Leylayı.. onun gibi bir şey işte..
Bunları duyduktan sonra çok şaşıracaksın. iyi niyetimi suistimal ediyor diyeceksin. Öyle de değil çünkü çoktan beridir var.
Bu cesareti nerden alıyorsun diyeceksin: En büyük zaafım alkolden almak istemiyorum ama atmak da istemiyorum. Bundan sonra görüşmeyelim. Ben nasıl yüzüne bakarım? '
Dedi.. ilk öğretim 5 den liseye kadar yediğim içtiğim ayrı gitmeyen insan. Küçüklüğümü aynı mahallede top oynayarak, körebe, saklambaç oynarak beraber geçirdiğim insan.. Annemin ekmeğime çikolata sürüp dışarı çıkmama izin verdiğinde o ekmeğin yarısından çoğunu, o çikolata sevdiğinden dolayı ona verdiğim insan. Hayatımdan çıkmak istiyordu.
Geçmişimde kalan ve hatırladıkça bana acı veren insanlardan olmak istiyordu. Buna izin veremezdim. Onu da anlamalıydım.. Ona kızgındım ama kızmamalıydım.
