şimdi çişimi yapacağım ve geri gelip lambaları kapatıp burada anlatılan şekilde dinleyeceğim mahlet senfoni no 5'i. eğer 10 dakika sonra başka bir adam olmazsam yaktım çıranızı.
edit: alın siz de dinleyin -
edit 2: dinledim. öncelikle önerildiği şekilde lambaları kapattım, bilgisayarın ekranını da tabii ki. ama ondan sonra hafiften bir ürperti sardı içimi, karanlıktan pek hoşlanmam çünkü. bu durum daha çok dikkatimi dağıttığı için ekranı açtım ama lambayı açmadım yine de. dinlemeye devam ettim.
dinlerken çok değişik ve karmaşık duygular hissettim. hissettiğim en baskın duygu hayalkırıklığı ve başarısızlık oldu. başlarda bu o kadar derin değildi. ufak bir hayalkırıklığının ardından umudu bulmuş gibiydim ama sonra derin umutsuzlukları ve çöküşleri hissettim. pike yapan bir uçak misali yuvarlanıyordum sanki. daha sonra yine bir durulma evresi ve yine düşüş. sonlara doğru bitkin düşmüş gibiydim.
