yıllardır ruhum gibi sevdiğim Antalya' dan izmir'e gelmemle başlar bu hikaye. şanssızlıklar peşini bırakmaz, özlersin, ırmağını suyunu denizini falezini derin bir 'ahh' cekerek anarsın. ve aradan yıllar geçer sanki Antalya diye biryeri sadece rüyanda görmüş gibi hissedersin. izmir'de de mutlu olabilirsin evet. ama eksiktir. gün gelir de yolun antalyaya düşerse nefes aldığını hissedersin. ve o gün karar verirsin ''izmir'den nefret etmek için 1001 sebep'' adında bir kitap yazmaya.
