sonlarına yaklaşıyorum ve kitabı elime bu gün aldım.. çok beğendim, beni deyim yerindeyse "sardı".
kitapta tanıdık izler gördüm, sanki biraz kendimi okuyormuşum gibi hissettiğim zamanlar oldu.
ahmet ümit'i ve düşüncelerini zaten okulumuzdaki kitap haftası etkinliğinde konuk konuşmacı olduğundan beri severim. bununla beraber okumaya başladığım ilk kitabı oldu, ayrıca diğer polisiyelerin hızından ve tekniğinden çok burada duygu gördüm. bu, bence okuyucuya dış takipçi hissi değil de , içinden kopan bir karakter hissi veriyor. huzurlu, eğlenceli bir kitap..
