ben olmayınca bu güller, bu serviler yok.
kızıl dudaklar, mis kokulu şaraplar yok.
sabahlar, akşamlar, sevinçler, tasalar yok.
ben düşündükçe var dünya, ben yok o da yok!"
Hayyam'ın şu güzelim dörtlüğünü anlamının kat be kat üstünde bencillik olarak algılayıp kendine hayat felsefesi edinen bir insan nasıl bir aşk acısı çekebilirki..
