neymiş efendim, yerde yemek yemek bize has bir kültürmüş, rahatlıkmış, sofistiklikmiş. yok anasının nikahı. köyde ve köylülükde yokluktan, imkansızlıktan, kalabalık aile şartlarından kalma bir zorluğu neredeyse baş tacı yaptıracaklar. bu aslında bizlerin, hala içine doğru dürüst yemek masası yerleştirilebilen mutfaklı evler inşa edemememizin mimari utancına bahaneler uydurmaktan başka bir şey değil.
yerde yemek yemenin nesi kolay, domala, domala o sofrayı hazırlayıp, geri toplamak mı yoksa kimi bağdaş kurarken, kimi diz çökecem diye dizlerini harap etmesi mi yoksa ikisini de beceremeyenlerin yayık gibi yayılması mı?
avrupaya laf söyleyenlerinde iki kere düşünmesi gerekir. adamların ürettiği arabalara, cep telefonlarına, lcd lerine, yediklerine, içtiklerine taparken iyi. alışkanlıklarına gelince hepsi tü kaka. hadi oradan.
