hekesten banane yieağğ hem zaman kaybı çok saçma napıyım ben başkasını falan diyerek kaçmaya fırsat bulamadan dahil oluverdiğim oluşum.
ilk zamanlar hiç bi esprisi yok ki diyordum, sakindi kafam. yazarım aklıma geleni oh bi deşarj falan olurum diye düşünüyordum. gel zaman git zaman durum hiç de öyle değilmiş. şöyleymiş: lan bir sürü insan birini okuyim ne yazıyorlarmış desen gözün onun takipçilerine takılıyor, hoop oradan başka birinin birkaç tivitine göz atıyorsun bir de bakmışsın çok alakasız başka birinin cümlelerindesin "nasıl ya, napıyorum ben!" nidaları arasında hafiften bir kıskançlık baş gösteriyor zamanla. gayet senin benim cümlelerim gibi şeyler yazmış adam ama 3bin küsur insan takiplemiş sonra efendim rt falan mevzuu da var ama ona hiç girmiyorum. velhasılı varlığı mı dert yokluğu mu pek anlamasam da azıcık popi merağı olanı başarısız olunca depresyona bile sokabilecek bir mecradır bu twitter. başlamadan çok düşünmeye hacet yok belki ama zorlukları göğüslemek zor mirim.
(bkz: çift basamaklı follower sayısı)
(bkz: yeni alınan hesapla hipotez manyağı olmak)
