sinemada her oyuncu kendi rolünü belli süre oynar kenarı çekilir sonra diğeri kadraja girer onu izlersiniz bi nevi sırayla herkes aynı şeye bakar güler fakat tiyatro öle mi sahnenin bir ucunda olaylar gelişirken diğer ucunda duran oyuncu hala karekteri kendi kendine olsa da devam ettirmek zorundadır siz orda ki diyaloğa gülerken bir başkası diğer tarafta ki travesti taklidi yapan çocuğa gülebilir vs tiyatrodan çıktığında yanında ki arkadaşınla bazen bambaşka olaylardan bahsedersin aa ben görmedim orayı diyebilirsin bir daha girmek istersin tadı damağında kalır..
oysa sinemada herkes aynı şeyi görür herkes aynı şeye güler o anda hiç hata olmaz hiç aksama olmaz oyuncuların 50 deneme içinde en iyi yaptıkları sahne izletilir işte bunun farkında olan insanlar sinema yerine tiyatroyu seçer.
