ayrıca benim içinde bulunduğum durumdur, evet berbat bir hayat yaşıyorum.
ben liseyi okumadım... şu anda kazakistan'dayım ve kazakistan'a gelme hikayem şöyle:
bundan 1 yıl kadar önce annem: kazakistana gelir misin oğlum? babanın yanına gidelim diye. (pasaportum var tabii) neden olmasın dedim bastık geldik. ilk geldiğim zaman buralarda - 50 derecelik bir kış vardı *, kuş avına çıkardık babamla, kurt inerdi çiftliğe onları vururduk falan... her neyse.
daha sonra buralara alıştığımızda pazara gittik* tavuk ve ördek gördüm orda. 5 tavuk 7 ördek aldım besliyordum. ördeklerimin 5 tanesi ilk geldiğinde hızlı su içmekten boğuldu. 3 tavuğumu kedi-köpek yedi. ve geçen hafta 2 ördeğimi kediler öldürdü. 1 tavuğumu da köpekler korkutup kaçırmış, o da 1 hafta önce geldi. (öyle bir mutluyum ki sormayın) horozum da tek başına kalmıştı o da en az benim kadar sevindi. ayrıca geçen hafta bir amcanın 2 tavuk daha getirmesiyle horozumun neşesi ikiye katlandı.*
tabi git gide zorlaşan şartlar yüzünden bir aralar iyice uyku düzenim bozuldu. psikopata bağladım, ata binip 3 kilometre koşturuyordum hayvanı sinirden... neyse daha sonraları iyileştim buraya alıştım derken en sevdiğim, abimden bile daha yakın gördüğüm, 2 abi(m) trafik kazasında yanarak öldüler. kül oldular bittiler resmen.
düşünsenize, birden sabahın köründe birisi kapıyı çalıp size: " maksatmen neriman öldü, ot boldı, jandı" (maksatla neriman öldü, yandı) diyor. ne hissedersiniz?
tek mutluluk kaynağım sanal alem, veya ineklere-buzağılara bakmak anlayacağınız... şu anda dışarısı -35 derece ve ben saat 14:00-19:00 arası çalışmak zorundayım. *
şu anda ise buraya bakıyorum, az da olsa mutluyum bir kaç arkadaşım var...
özet: berbat bir hayat yaşıyorum sözlük. siz siz olun değerini bilin oraların.
ayrıca tek mutluluk kaynağım volkan konak - aynalar. şarkısıdır. insanı kendinden alır bu şarkı.
