Hepsi birbirinin benzeri evlerdir,çocuklar bunları birbirinden görerek mi çizer,yoksa mutluluğun çocuk gözündeki resmi bumudur bilinmez. hayatın kaygısız yıllarının gülen güneşleri,ip atlayan kızları,kardanadamları çocukluğun hiçbitmesin denilmesine sebep olunan masumiyeti sadece resimlerde kalacaktır.Çocuk resimlerinde renkler nettir,griler,kahveler yoktur.Hayat basittir,bir ev vardır herdaim dumanı tüter,bu evin mutlu ebeveynleri,çocukları vardır.Umudun,saflığın resimleridir.Keşke çocuk kalsaydık..
