yavru şefkati.
onlu yaşlarımdaydım.
annemin köyüne gittik.
dayı oğulları ile ava çıktık.
ben henüz tüfek kullanacak yaşta olmadığım için yabancısı olduğum doğal hayatın gizemi ile afallamış haldeyim.
saatler sonra metrelerce ilerimde bizi farketmemiş yavrusu ile oynayan ve aklınızın alamayacağı şefkat gösterileri yapan bir kurtla karşılaştık.
ben büyülenmiş bir halde donakalmıştım. yaşça hepimizden büyük olan dayı oğlum havaya ateş ederek kaçmalarını sağladı.
neden böyle bir şey yaptığını sorduğumda, sadece silahtan korktuklarını, erkek kurtların çok saldırgan olabildiklerini söylemişti.
yavrusuna gösterdiği şefkati ancak tanışığı olduğum anne sevgisi ile kıyaslayabileceğimden şaşkınlığım daha bir artmıştı.
baba sevgisini babasından değil de bir kurttan gözlemlemiş bir insan evladı olarak, öğretmenimi hayal kırıklığına uğratmamaya çalışan iyi bir öğrenci sayılırım.
sonuçta yavru bir kurt sahibi olmak gerçekten olağanüstü bir duygu!
