geride kalandır.
uzunca bir zamanın geçmesine gerek yok, yaşananları zamana yayınca yıl hesabı takvimi tutmaz.elinden tutup da yağmur altında ıslanmadıktan sonra özlediğin kim olursa olsun yokluğundan değil boşluğundan gelir acısı...
bazıları gelir ve güzel yapar herşeyi,bazıları gelir ve bozar tüm oyunu.son parçası eksik kalan yap-boz gibi kalıverirsin orada.bazen arada... orada kaldım,arada...
hayatımın ortasına bi ağaç diktim,dalları uzansın istedim, ucuna çaputlar bağlarım her dileğim için,ama yine yaradandan dilerim vesiledir sonuçta dedim.olmadı.tutmadı ağacım.çürüdü yok oldu gitti bitti.
ben yeniden başladım.
en çok özlenen insanları koydum başucuma, uykum kaçtı. sırtımı döndüm unutayım istedim,hayatı kaçırdım.ertelemek dedim,geç kalmak oldu...
en çok özlediklerim var sanıyordum bi baktım başucum boş.
ben en çok beni özledim.
hala aptal yerine koyulabilecek kadar iyi düşünen beni,fedakarlık yaptığını düşünmeden adım atan beni,tanımadığı insanlar için bile dualar eden beni...
ben en çok geride bıraktığım beni özledim.
bana kalan yoklukta değil boşlukta asılı duran tüm hayatın o en gereksiz karmaşasını astım tutmayan ağacıma,dalları kırıldı birer birer...
en çok özlenen insanları yok eden ben,
en çok yitip giden,kirlenmeyen beni özledim...
