kendimi çok yanlız hissediyorum sözlük.. çookkk..
büyüdükçe yanlızlaşmak gerçeği neden tokat gibi yüzüme çarpıyor ki hergeçen gün. ailem ailevi nedenlerle benden uzaktalar yanlız yaşıyorum yani uzun bi süredir. kardeşimde üniverste için şehir dışında ki zaten şu son dönemler hariç doğru düzgün abla kardeş ilişkimiz hiç olmadı gibi bişey. ve belkide hayatımın büyük bi bölümünü paylaştığım arkadaşlarım.. sanırım artık herkes kendi dertleriyle ilgileniyor.. ilgilenmelide zaten.. belki bende öyle yapıyorum bilmiyorum ki. kimseye kızmıyorum. kimseninde bana kızmasını istemediğim için belkide bilmiyorum.. sadece yanlızım işte..öyle hissediyorum..son dönemde sınırlarımı aşmamdan ötürü ailem uzaktan kumandayla kontrol ediyor beni. babam her akşam belli saatlerde evden arıyor açmassam, nerdesin sen şeklinde bir çemkirmeyle cebimi arıyor. haksızda sayılmaz hani süpesini çok çektim son dönemde belkide yakaladı ama çaktırmıyor, yapabilir. arkadaşlarımı istemiyo artık çok sevdiğini bildiğim kankalarımı. mutlaka bişeyler biliyor işte.. va bana olan güveninde bir sarsılma var bu beni çok üzüyor sözlük çoook..
ben birçok şey olabilirim. asi,patavazsız,düşüncesiz,bencil herşey olabilirim ama güvenilmez diğilm özelliklede ailem için. evet tasvip etmicekleri şeyler yapıyorum ama her zaman dozonu biliyorum elimden geldiğince kontollü davranıyorum ve onları utandırıcak hiç bişey yapmadım,yapmamda. ama yinede babam haksız diğil işte. o yüzden onu rahatsız edicek hiç bişey yapmamaya çalışıyorum. belli bir süre gece takılmaları,konserler,gezmeler,yatıya kalmalar yok. belki izin istesem hala verebilir. ama ben daha fazla zorlamak istemiyorum sınırlarımı.onu üzmek, zoraki sırf ben istiyorum diye bişeyler yaptımak istemiyorum. bunu yapmam gerekli ki yılbaşında yaşadığım kırız gerçekten beni çok zor durumda bıraktı. kardeşim beni ipten aldı ki arkadaşımın ona ettiği hakareti duymasına rağmen. bunu asla unutmicam o yüzden. demek ki kardeş cidden başka bişey. ama buna, bu durumuma çok yakından şahit olan ve birebir olayların içinde olan arkadaşlarım bana karşı nedense çok anlayışsız. nedenini bilmiyorum ama öyle. bende tabiki eskisi gibi olmak istiyorum ama neden olmadığım, olamadığımın nedenleri açık diğil mi. zaten yaptığımız herşeyide beraber yaptık. bilmiyorum sözlük bilmiyorum artık etrafımdaki insanların sadece işlerine geldiğinde beni anladıklarını düşünüyorum. istedikleri bişey olmadığındaysa anlamak istemiyolar. en baştada sevgilim. gerçi artık sevgilim diğil sanırım ama. nedenlerimi herşeyimi açıkça anlatıyorum ama yok anlamıyor, anladığını söylediği halde hemde. o zamanda dahada yanlızlaşıyorum işte. içimden kimseyi aramak gelmiyor bile. ki içimden gelmeyen hiç bişeyi yapmamak gibi bir huyum var. iyi yada kötü. asla bişeyi olsun diye yapmam, asla kimseyle görünüşte ilşki kurmam. seviyrosam seviyorumdur, sevmiyorsamda sevmiyor. bukadarla kalıyorum malesef. belkide bunalımdayımdır. belkide herşeyden, gerilimlerden sıkılmışımdır, kim bilir... sözlük bunları konuşucak kimsem yok, aslında var da gerçekten duygularımı anlicak kimse yok sanki.. bi tek annem..annemii çoook özlüyorum sözlük çookk. ve bu herkese komik geliyor biliyomusun. tabi inanmıyanlarda çoğunlukta. istemiyorum bu evde yanlız kalmak, anlattığımda yada birazcık olsun anlatmak istediğimde herkes en yakınlarım bile aman abartıyosun şeklinde yaklaşıyorlar bana.. evet belkide abartıyorumdur. ama içimden gelen bu. belkide yine bencillik yapıyorumdur. ama herkes o kadar bencil ki artık. herkes kendini düşünceksin tabiki öncelikle tavrında ki.. sanırım bende yapıcak başka bişey bulamıyorum..
bunuda alışabilirim sanki.. sonuçta yanlız doğmadık mı, yanlız ölmicekmiyiz..
