efendim? hayır, bir saniye öncelikle tanımını yapalım; "karşı" olduğu her ne olursa olsun(inanç, düşünce, fikir, eylem, ...) sadece aşağılamaya çalışan, karşı olduğunu eleştirebilecek dirayet ve derinliğe sahip olmayan insan savıdır.
ama psikolojide bunun çok açık bir şekilde yeri var. o da şudur ki "aşağılanan insan, aşağılama eğilimi gösterir." evet durum özetle budur. peki bu tavır-tutum içerisindeki insanlar nasıl aşağılanmıştır da bu hâle gelmiştir?
olay ta babasının erkeklik fabrikasında başlıyor. oradaki en zayıf, en çürük sperm olarak çıkıyor yola mahlukatımız. oradan ana rahmine doğru yol alıyor ağır ağır... çürüklüğüyle, "kalitesizliği" ile aşağılanıyor daha dünyaya gelmeden. rahime giden uzun ve çetrefilli yolda "yanlış" bir cinsel birleşimin(malum cinsellikten bahsetmek dahi katiyen yasak ve külliyen ayıptır kimilerimiz için) sonucunda gene "yanlış" bir döllemeye sebep oluyor mahlukatımız ve tâ en başından, tepeden-tırnağa "yanlış insan" olarak geliyor dünyaya... sonra cinsiyetine, aile içindeki yaş sırasına, kendisine dayatılanlara boyun eğmesine göre "alaya alınma" durumu devam ediyor. sürekli küçük düşen, en yakınlarıyla dahi bu şekilde iletişim kuran bir insan da birileriyle(ve bilhassa karşı olduğuna inandığı birileri ile) konuşacak, onları eleştirecek olduğunda kendisinin en çok maruz kaldığı yöntemi yol belliyor.
moda, insanın kendisine yakışanı giymesidir hâla...
ve ben artık fazlasıyla yakıştırıyorum bu "ciddiyetten uzak" tavrı belli bir cenaha. her işine gelmeyen için "bok atma" çabasına karşın her işine gelenin götünü yalama eğilimini fazlaca yakıştırıyorum.
hayır, kimseye küfür etmiyor ve "hakaret" sayılabilecek tek kelime etmiyorum bu götünün tek tarafıyla sonsuz bir duyarlılık sahibi olanlara. kemalizm hastalık mı? "kişisine göre değişir" derim kendi payıma ama karşısındakini "küçümseme çabası" kati surette ve psikoloji biliminin ilgi alanına girecek kadar ciddi bir hastalıktır. ve bir başka hastalık da yıkılışının, kendi kendisini "resmen" yok edişinin üzerinden asır geçmiş bir kavramı bugün dahi hayattaymış gibi yaşatmak çabasıdır. hastalık mı? arabistan ve o iklimin "kendine has"(özellikle rahatlık anlamında) kıyafetlerini "sünetullah" diyerek istanbul'un yağışlı havalarında dahi kuşanmaktır. pilavı el ile yemektir lan hastalık, ötesi yok... "günah" diyerek çatal-kaşık kullanmamaktır.
moda, insanın kendisine yakışanı giymesidir ilelebet. hayır, pierre cardin markalı türbanlarınız sizde kalsınlar. ne yalan söyleyeyim, fazlasıyla yakışıyorlar...
