sırasıyla şunlar yaşanmaktadır:
-büyük bir hevesle aynaya bakma,
-"kim lan bu suratsız" deme,
-o suratsızın kendisi olduğunu anlama,
-kalbe giren bir sancı,
-saça giden eller,
-kısılan gözler,
-sırıtarak "nasıl abi güzel oldu değil mi?" diyen berberle göz göze gelme,
-yıkılan hayaller,
-1 ayını evde geçirecek olmanın verdiği asosyal yükün omuzlara binmesi,
-o beş para etmeyen traşın parasını ödeme ve zihindeki "enayi yazıyor zaten benim alnımda" kargaşası,
-berberden çıkarak sokağa akma,
-"inşallah bu tiple,kimseyle karşılaşmam" dualarıyla eve kapak atmaya çalışma,
-aksi gibi bir-iki sinir bozucu arkadaşla karşılaşma,
-edilen alaylar ve yerlere batan erkeklik gururu,
-tamamen dibe batmış bir psikolojiyle eve gitme,
-1 aylık kış uykusuna yatma,
-yemek ve boşaltım ihtiyacı dışında uyanmama,
-1 ayın sonunda uzayan saçlarla paralel yükselen özgüven ve hayata kaldığı yerden devam etme.
