ne zaman bahsi geçse ya da görsem, deniz kenarında ilk yediğim zaman aklıma gelir. yaşlıca bi' amca omzundaki tablada taşıyıp "keıt helvaaa" diye bağırıyor. dört beş yaşlarındayım. babam gidip bi' tane alıyor bana. ben kumlu ellerle tutuyorum. sonra yerken dişlerimin arasından tıkır tıkır sesler geliyor tabi. ne iğreniyorum ne pişman oluyorum. öyle güzel öyle tatlı bi' şey işte. o gün bugündür canımdır, yerim.
