liseye yeni başlamış yeni yetme gençliğin "özgürlüğünü" doyasıya yaşadığını düşündürten cadde.. eskiden takım elbise+kravat olmaksızın çıkılması halinde insanların ayıplandığı rivayet edilir.. günümüzde atletle-hatta atletsiz dolaşan mevcuttur..(ah bea ağbilerim bunu "ben dayıyım" edasında yapmasanız da, biz de sizi alkışlasak içinizden geldiği gibi davrandığınız için) sonuçta bin bir insanın dolaştığı caddedir.görülmesi gerekir.. önemlidir.. lakin "ben bişey oldum" diyerek gitmenin manası yoktur... her şeye rağmen istanbul'umdan uzaklaştığımdan beri özlediğim caddedir.. eminönü'nden galata'ya tırmanmak ordan da istiklal'e çıkmak istanbul'a geldiğimde yaptığım ilk iştir.. yokuşu tırmanırken gözlerim yaşarır... anılarım canlanır... 20 saat boyunca istiklal'de kalmışlığımız vardır sonuçta..
-kocaeli'nden gelen kız arkadaşları dolaştırmış, akşama doğru kankalarla buluşmuş içmiş ve içmiştik.... sabaha karşı paramız bitmiş, uykumuz gelmiş, soğuktaN kıçımız donmuş ve otobüs durağında uyumaya çalışmıştık... önceside ise gece meydandaki anıtın ordaki çimlerin üzerine uzanmış sohbet etmiştik..
istiklal beleş sergilere girmek demektir...
istiklal sanat merkezlerine gidip ücretsiz çay içmek ve üstüne üstlük güze bi muhabbet demektir..
istiklal dostluk, paylaşmak demektir...
istiklal istanbul'u koklamaktır...
istiklal aşktır...heyecandır...
istiklal yaratıcılıktır...
istiklal her şey demektir...
