zengin bir kızın fakir bir ailenin oğluna gönlünü kaptırması, akabinde ilişkilerinin ciddileşmesi, evlenme kararı almaları ve düğünlerinde gözüme çarpan bir Türkiye, bir dünya gerçeği yalnızca bu hayata dair görebileceğiniz en iç burkan detaylardan biridir. Şahsıma nasip olmuştur, koskoca bir erkek olarak düğün salonunun tuvaletinde dakikalarca gözlerimi tuvalet kağıdına silmiş, ağladığım belli olmasın diye yüz kere yüzümü yıkamak durumunda kalmışımdır. Hayat boyu unutamayacağım.
Damadın ailesi, ne bölge vereceğim, ne köy bir aşiretin çatısı altında geçinen çiftçi insanlar. Ülkenin doğusundan evladını bir çok ön-yargısını yıkarak okumaya gönderen bu baba, aynı oranda da oğlunu mahçup duruma düşürmemek için didiniyor. Kız tarafı ise hayli zengin, lakin kültürlerine sahip çıkacak, insan ayrımı yapmayacak kadar da bizden.
Yemeğe oturduk. Herkesin önüne yayla çorbası getirildi. Dilimlenmiş ekmekler ayrı tabaklarda geldi. Ve bu baba, önce ne yapacağını bilemedi. Bizleri bir süzdü. Benim onu izlediğimi farketmedi, ama ben onun ne aradığını biliyordum. Endişe içerisindeydi, kızardığını gördüm.
Bir parça ekmek kopardı.
Kaşığını çorbaya daldırdı, normal kaşıklara göre biraz geniş bu kaşığa çorbayı doldurdu.. Sonra tam ağzına götürecekken, sanırım ekmeği de çorbaya bandırmak istedi içmeden evvel ama ne yapacağını bilemedi. Ekmeği kaşıktaki çorbaya bandırdı "doğulu" gözükmemek için.
Ben bunu gördüm, akabinde ekmeğimi direk çorbanın içine doğradım ve karıştırmaya başladım. Ama utandım, kendimden, etraftakilerden ve o adamın üstüne bıraktığımız yabanilik şüphesinden.. Hayır, buradan ekmek banma kültürüne bir şey demiyorum. Ama orada, o tatlı baba içimi öyle burktu ki. Ayağına oturmayan iskarpinleriyle, boğazını sıkan gömleğiyle..
