biz küçükken o kadar fakirdik ki, * ama geyik değil bildiğin sürüngen fakirlerdik. muz yemek çok ütopik bir şeydi. tamam benim çocukluğumda muz pahalıydı ama yani haftada bir de olsa yenilebilirdi azar azar. biz onu da yapamazdık. misafirliğe gittiğimizde denk gelirse muz varsa azıcık yerdik. az önce sol tarafta marketten alınan muzları evde saklayan sevgili başlığını gördüğümde aklıma o günler geldi. itiraf ediyorum, şu an maddi durumum normalden çok daha iyi olmasına rağmen ben hala muz yiyemiyorum. zaten öyle bir psikoloji ki, migrosa girdiğimde muzların olduğu meyve kısmını hızla geçiyorum, geçmişle hesaplaşacakmışım gibi. evde muz olduğu zamanlarda da canım çok çekiyorsa biraz kesip yiyorum. hayatımın sonuna kadar asla bir tam muzu tek başıma yiyemeyeceğim. ağaoğlu kadar zengin olsam bile. biz küçükken harbiden çok fakirdik ama ya.
