tedaviler, psikoloklar, maddi kayıplar, manevi yıkıntılar.... herşeye rağmen bağımlılığın assla bitmediği, her beyaz birşey gördüğünüzde aklınıza gelen... aslında aklınızdan hiç çıkmayan lanet olası madde... istiyorsun, başın dönüyor, onu arıyorsun, yok! yok! onu bulamayınca gözlerin kararıyor, bu iğrenç duygudan kurtulmak için ya onu bulacaksın ya da hayattan kopacaksın. yeter! bu acıyı çekmek ızdırap.. eline geçirdiğin ilk sivri, kesici maddeyi üzerine saplıyorsun, zaten dirençsiz olan vücut küçücük bir kan kaybından bayılıveriyor! ama senin amacın ölmektir bu nefret maddeden ebediyen kurtulmak, ölmek... yine seni biri bulur, acilen hastahaneye kaldırılırsın yine tedaviler yine yine herşey yeni baştan yaşanır!! 'yapmayın artık kurtarmayın beni. ben sadece bir keşim.. kendimden nefret ediyorum' demek istersin ama diyemezsin çünkü seni sebebsiz yere hak etmediğin halde seven insanlar vardır...
