dünyanın en güzel tek kişilik senfonisi olan onun kalp atışlarını duyamamak, aslında bir daha duyamamaktır.
bir daha uyurken onu izleyemeyecek olmak, onun renginden mahrum kalmak, aslında görememektir.
en harika koku olan onun kokusunu içine çekemeyecek, oksijen yerine onun kokusuyla yaşayamayacak olmak nefes alamamaktır.
onun ellerinden tutamayacak olmak, bir daha ısınamamak, dokunamamaktır.
onun sohbetine bundan sonra doyamamak, tad alamamaktır.
beş duyu organınla algılayamamak aslında yaşamamaktır.