gençliğimde; bugünküne oranla çok daha sert değerlendirmeler yapardım. ancak yaş ilerledikçe ve bir anlamda "kemale erince"; yaşananları daha hoşgörülü değerlendirmeye başladım. kimi arkadaşlarım bunu; "köşelerin törpülendi" biçiminde değerlendiriyor. doğrusu yaşam insanların köşelerini törpülüyor.
toktamış ateş / bugün
senin zaten köşelerin yoktu tokiciğim. her ortamda yuvarlanıp yerini buluyordun. bir süre önce yörüngeden çıktın. hangi galaksiye gittiğin de malum. eski kankan abdurrahman dilipak ise aynı yerde duruyor. rüzgar gülü toktamış yerine zik zak çizmeyen şeriatçı kardeşim dilipakı tercih ederim.
